Wywód chorobowy postaci pierwotnej nie jest jeszcze wyjaśniony. Objawy. Chorzy, dotknięci porażeniem przełyku, uskarżają się na utrudnienie połykania, a nawet na zupełną niemożność jedzenia (apkagia). Pokarmy płynne dostają się łatwiej do żołądka, wywołując głośny szmer kruczący w przełyku (dysphagia sonora), natomiast pokarmy stałe pozostają w przełyku i rozkładając się mogą wywołać jego nieżyt. Porażenie przełyku wikła się nieraz zachłystowym zapaleniem płuc. Rozpoznanie porażenia przełyku opiera się na zespole podmiotowego utrudnienia połykania z zupełną drożnością przełyku, którą stwierdza się badaniem radiologicznym i wziernikowaniem. Rokowanie w przypadkach porażenia przełyku zależy od choroby podstawowej, a w postaci samorodnej jest niepomyślne. Leczenie w porażeniu przełyku polega: 1) na odżywianiu chorego przez zgłębnik; 2) na stosowaniu leczenia przyozynowego (swoiste w kile itd. }; 3) na systematycznym leczen iu podskórnymi wstrzykiwaniami przetworów strychniny w postaci np. azotanu strychniny (Rp. Strychnini nits-iei 0,01 Aq. dest. 10,0. Divide in partes aequoles nr 10. D. in ampullis srerilisatis pro injectionibus eubcuiameis. S. Po jednej ampułce podskórnie co dzień). 3. [patrz też: laryngolog mińsk mazowiecki, guzki heberdena, kał na nosicielstwo ]