Wskutek nacieku ściana przełyku sztywnieje, a światło znacznie się ścieśnia. Powierzchnia raka stercząca do światła dość wcześnie ulega rozpadowi, tak iż po wydaleniu rozpadu powstaje owrzodzenie o podniesionych, twardych brzegach zwężających przełyk i o środkowej części nieraz głęboko wdrążonej z wydzieliną posokowatą. Jeżeli rozpadowi ulegną także brzegi nacieku rakowego, to przełyk może stać się ponownie drożny. Gdy sprawa rakowa szerzy się już na narządy sąsiednie, wtedy mogą powstać zrosty przełyku z otoczeniem a także przebicie się raka do tchawicy, oskrzela. płuca, do jamy opłucnej lub osierdziowej, do tętnicy głównej itd. Może także powstać ucisk tchawicy, płuc, dolnego nerwu krtaniowego itd. oraz przerzuty, czasami duże w węzłach tchawiczvch, oskrzelowych, nadobojczykowych i in. , rzadziej w wątrobie i w innych narządach. W materiale sekcyjnym Zakładu Anatomii Patologicznej Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie za o kres czasu od roku 1904 do 1920 (W. Janusz) na 45 przypadków raka przełyku przerzuty stwierdzono w 22 (49 %), mianowicie do węzłów chłonnych w 17 (37%), do błon surowiczych w 6 (13%) – w tym do osierdzia w 3 przypadkach (6,6%), opłucnej w 2 (4,4%) i sieci w 1 (2,2%) do wątroby w 6 (13%), do płuc w 5 (11,1%), do nerek i kości po 2 przypadki (4,4%), do trzustki, śledziony i nadnerczy po 1 przypadku (po 2,2 %). Wtórne zakażenie rozpadającego się raka może wywołać ropne zapalenie otaczających narządów. Rozpad raka oraz oczyszczanie się dna owrzodzenia i jego brzegów czasami posuwa się tak daleko i jest tak równomierne, że powstaje tylko utrata substancji ściany przełyku, której istotę rakową wykrywa już tylko badanie histologiczne. Jest to tzw. rak płaski (ulcus rodens), rak włóknisty (scirrhus) może wcale nie ulegać owrzodzeniu, wiedzie natomiast do zwężenia przełyku. [patrz też: olej lniany, Depilacja laserowa, integracja sensoryczna ]